پدر سوری پشت درب درمانگاه به انتظار نشسته است که خبر مرگ پسرش را به او می‌دهند.
حلب، محله‌ی المغایر، دیروز ۲۹ آوریل ۲۰۱۶ پس از بمباران ارتش سوریه

در هشتمین روز متوالی بمباران‌های حلب و دچار شدن شهر به وخیم‌ترین شرایط انسانی در کل خاک سوریه، سرانجام آمریکا و روسیه پس از مذاکرات بر سر آتش‌بس ۴۸ ساعته توافق کرده‌اند؛ اما نه برای حلب.
در غوطه شرقی و لاذقیه آتش‌بس موقت اعلام شده است.
مقامات رسمی به خبرگزاری فرانسه گفته‌اند آمریکا از روسیه خواسته است که حلب را هم جزو آتش‌بس بگنجاند اما روسیه رد کرده است.(https://goo.gl/MQ1BR1)
* واکنش‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی سراسر جهان به بحران حلب از طریق هشتگ #حلب_تحترق قابل پیگیری است.

فیلم با زیرنویس فارسی از حرف‌های مرد سوری درباره‌ی ایران، از روی ویرانه‌های خانه‌ای مسکونی در محله‌ باب نیرب حلب، پس از بمباران هوائی، ۲۷ آوریل ۲۰۱۶

ترجمه‌ی نامه‌ی دکتر حاتم، سرپرست بیمارستان کودکان حلب، در باب دوست و همکارش دکتر محمد وسیم معاذ(عکس) که در بمباران هوائی کشته شد.

«سلام دوستان؛
من دکتر حاتم هستم، سرپرست بیمارستان کودکان در حلب.
شب گذشته بر اثر حملات هوائی، ۲۷ نفر از کارکنان و بیماران بیمارستان القدس در نزدیکی بیمارستان ما کشته شدند. یکی از دوستانم، دکتر محمد وسیم معاذ در این حمله جان خود را از دست داد. او حاذق‌ترین پزشک متخصص کودکان در شهر حلب بود.
او در طول روز در بیمارستان کودکان ما کار می‌کرد و سپس برای شیفت اورژانس شب به بیمارستان القدس می‌رفت. من و دکتر معاذ شش ساعت از روز را با یکدیگر می‌گذراندیم. مهربان و صمیمی بود و با همه کارکنان شوخی می‌کرد. او دوست‌داشتنی‌ترین پزشک بیمارستان ما بود.
من هم اکنون در ترکیه هستم. قرار بود دکتر معاذ پس از بازگشت من به حلب برای دیدار خانواده‌اش به اینجا بیاید. چهار ماه بود که خانواده‌اش را ندیده بود. او خود را وقف بیمارانش کرد و در حلب، خطرناک‌ترین شهر جهان، ماند؛ جایی که بیمارستان‌ها به کرات هدف حملات نیروهای هوایی حکومت و روسیه قرار می‌گیرند.
چند روز قبل از آنکه دکتر معاذ جانش را از دست بدهد، تنها ۲۰۰ متر دورتر از بیمارستان ما مورد اصابت حمله هوایی قرار گرفت. وقتی بمباران شدت می‌گیرد، کادر درمانی بیمارستان برای محافظت از نوزادان، دوان دوان تخت‌های آنان را به طبقه پایین بیمارستان می‌برند.
دکتر معاذ، همچون بسیاری از همکارانش، برای نجات جان دیگران کشته شد. ما امروز انسانیت و شجاعت دکتر معاذ را گرامی می‌داریم. از شما می‌خواهم داستان فداکاری او را بازنشر کنید تا دیگران هم بدانند که پزشکان و پرستاران در حلب و سرتاسر سوریه با چه شرایطی مواجه‌اند. وضعیت امروز بحرانی است؛ حلب در آستانه محاصره شدن است و ما نیازمند توجه جهانیان هستیم.
ممنون از اینکه به فکر ما هستید.»
* متن اصلی در بیست‌وچهار ساعت اخیر بیش از ۳۳ هزار بار به اشتراک گذاشته شده است.
https://goo.gl/9AJaZD

قریب یکصد کشته در بمباران‌های پنج روز اخیر و ده‌ها تن که هنوز زیر آوارها مانده‌اند بیش از آنکه خبر از قصد نهایی روسیه، ایران و ارتش اسد برای محاصره‌ی شهر دهد، بار دیگر ضعف بنیادین طرح آتش‌بس را از روز نخست یادآوری می‌کند که چگونه عدم وجود هرگونه مکانیزم بازدارنده و تنبیهی، همچنان راه مهاجمان را برای کشتار بی‌حساب غیرنظامیان گشوده گذارده بود.
در حقیقت در نبود فشار مستقیم قدرتی که برای حفظ جان غیرنظامیان سوری کاری بکند و مهاجمین را از حمله به بیدفاعان بازدارد، حکومت بشار اسد که با همکاری ایران و روسیه خاک سوریه را بدل به آزمایشگاه عظیم شیوه‌های گوناگون مرگ انسان‌ها کرد‌ه‌ است به رویه‌ی خود ادامه خواهد داد تا هر آن هنگام که بتواند. این شیوه‌ی طبیعی کارکرد چنین دستگاه کشتاری است که تا آن را از کار نیاندازند خود از کار بازنخواهد ایستاد و بی‌پرواتر به رویه خود ادامه خواهد داد. در این اسلوب عملکرد سخن از چون و چرا هست، متفاوت اما از پرسشگری وجدان جمعی انسانی: اگر حمص و غوطه را گرسنگی دادند و واکنشی ندیدند، چرا مضایا را به شهر قحطی‌زدگان بدل نکنند؟ اگر بیمارستان پزشکان بدون مرز را در معره‌النعمان بمباران کردند و بازخواستی ندیدند، چرا بیمارستان پزشکان بدون مرز القدس در حلب را هدف نگیرند؟
حال که جهت‌گیری دولت‌مردان آمریکا در باب مسئله سوریه بیش از هر زمانی به روسیه نزدیک شده است و عملکرد دستگاه دیپلماسی خارجی باراک اوباما جاده‌ی پیشروی نظامی و تبلیغاتی مثلث ایران-روسیه-اسد را می‌کوبد و همچون پوششی برای قتل عام سوری‌ها عمل می‌کند، مردمان حلب بی‌پناه‌تر از همیشه می‌نمایند. ناله‌ی آنان به هنگام خروج از زیر آوارها و گفتن آن‌که جز خدا فریادرسی ندارند،ندای طلب یاری‌شان از آسمان‌‌ها نیست، مرثیه‌ی مرگ امیدشان برای یافتن نجات‌رسی روی زمین است.
زندگی آنان پیش از آنکه بمب‌ها با زمین برخورد کنند ویران شده است و سرنوشت مصیبت‌بارشان مدتی پیشتر رقم خورده است؛آن هنگام که جهان آنان را در میان دستان اسد، ایران و روسیه تنها رها ساخت.

واکنش دختربچه سوری به لحظه‌ی اصابت دو بمب بشکه‌ای پی در پی ارتش سوریه به نزدیکی وی در حلب، محله‌ی باب نیرب، دیروز ۲۷ آوریل ۲۰۱۶

«ای جوان‌ها بیایید، پسرم اینجاست، پسرم زیر آوار است. ای اهل خیر، پسرم را برایم پیدا کنید.»
مرد سوری بر روی ویرانه‌‌های درمانگاه القدس در حال کمک طلبیدن برای جابجایی آوارها، حلب بخش مخالفان، دیشب ۲۷ آوریل ۲۰۱۶ پس از اصابت موشک جنگنده‌ و فروریختن ساختمان.

۲۴ ساعت پس از حمله موشکی به محل گروه داوطلب امداد شهری در اتارب در غرب حلب که ۵ عضو این گروه را کشت، شب گذشته درمانگاه قدس، مرکز سرشناس تحت‌حمایت پزشکان بدون مرز در حلب بخش مخالفان، هدف حمله جنگنده قرار گرفت که پنج طبقه آن فرو ریخت و دستکم ۱۴ تن شامل ۳ کادر درمانی و ۱۱ بیمار جان باختند. رئیس امداد شهری با محاسبه زیرآوار ماندگان شمار تلفات را تا ۳۰ تن تخمین زده است.
فیلم از لحظات اولیه: https://goo.gl/eSrcWJ

زن سوری در لحظات اولیه پس از بمباران، بشار اسد و ایران را لعنت می‌کند. حلب، محله‌ی بستان‌القصر، دیروز ۲۶ آوریل ۲۰۱۶
در بسیاری ویدئوهای ضبط شده از لحظات اولیه پس از بمباران‌های هوائی مناطق مسکونی در سوریه، صدای لعن و نفرین بر ایران به گوش می‌رسد.

گروه داوطلب امداد شهری دختربچه‌ی سوری را که پس از بمباران هوائی زیر آوار دفن شده است، زنده بیرون می‌کشند.