چندی پیش پس از آنکه مشخص شد اجساد ۲۸ افغان عملیات بصری‌الحریر درعا که در جنگ با جبهه جنوب ارتش آزاد کشته شده بودند به صورت پنهانی و با هم در بهشت‌زهرای تهران دفن شده‌اند، اعتراضاتی از سوی اعضای تیپ فاطمیون ابراز شد و واکنش‌هایی برانگیخت (از آرشیو گزارش جنگ درباره رخداد:https://goo.gl/w6OlkM و https://goo.gl/71EepF )
مسئله از آنجا ناشی می‌شد که در مورد اجساد مجهول‌الهویه‌ی ایرانیان کشته‌شده در سوریه، همواره صبر شده و آنان تنها پس از انجام آزمایش تعیین هویت (DNA) و شناسایی دفن می‌شوند؛ نظیر عباس آبیاری، محمد آژند، مهدی حیدری اعضای سپاه پاسداران که پنج ماه پس از کشته‌شدنشان در جنوب حلب تحت نظارت بنیاد شهید تعیین هویت و تشییع شدند. با این وجود این امر برای افغان‌ها صادق نیست و نمونه‌ی آن دفن ۲۸ کشته بدون ابراز هویت است، حتی با وجود آنکه می‌دانیم تمامی آن‌ها در عملیات بصری‌الحریر کشته شده‌اند و شرکت‌کنندگان در آن عملیات مشخص هستند. تصویر معروفی که گاه از افغان‌های حاضر در سوریه دست به دست می‌شود (https://goo.gl/xWRt3X) درست قبل از همان عملیات گرفته شده است.
به عبارتی به نظر می‌رسد از منظر مقامات ایران، صرف وقت و پول برای تعیین تکلیف و شناسائی اجساد افغان‌هایی که در راه مقاصد آنان در سوریه کشته شده‌اند «هزینه اضافی» محسوب می‌شود، هر چند به قیمت داغ همیشگی و نابودی روح و روان مادران و پدرانی که نمی‌دانند برای گریه بر فرزند خود کدام مکان را سراغ بگیرند.
تصویر زیر قبور متحد‌الشکلی را نشان می‌دهد که پس از اعتراضات افغان‌های تیپ فاطمیون به بی‌سنگ ماندن ۲۸ کشته‌ی گمنام جنگ سوریه برای آنان نصب شده است. دقت در تصویر نشان می‌دهد که در نهایت این سنگ‌ها نه توسط نهادهای متولی «شهدا» در ایران، که از سر ترحم و با پول جمع‌شده توسط سازمان تعاونی مصرف بهشت‌زهرای تهران تهیه شده است.
