«به خانواده‌های شیعه هشدار می‌دهیم اگر از مشارکت فرزندانشان در جنگ به نفع بشار اسد جلوگیری نکنند، با حمله‌هائی بیشتر از این دست روبرو خواهند شد.»( http://goo.gl/Ce4hTZ)
این بخشی از بیانیه‌ای است که علی بن سفیان، سخنگوی گروه جهادی افراطی «لشکر جهنگوی» پاکستان، بعد از بمبگذاری این گروه در یک بازار فروش لباس دست‌دوم در محله شیعه‌نشین پاراچنار پاکستان در پانزده دسامبر به رسانه‌ها فرستاد. آن حمله دستکم ۲۳ غیرنظامی را کشت و ۳۰ تن را زخمی کرد.( http://goo.gl/Ce4hTZ) در انفجاری دیگر دو روز پیش داعش با دو انتحاری(نجیب‌الله و طلحه الخراسانی) به راهپیمایی مسالمت‌آمیز شیعیان افغان تحت نام «جنبش روشنائی» در دهمزنگ کابل حمله کرد که بیش از ۸۰ کشته و ۲۳۰ زخمی برجا گذاشت. (http://goo.gl/Rn6Ghw) در بیانیه رسمی داعش که توسط خبرگزاری اعماق وابسته به این گروه تروریستی منتشر شده است، دلیل حمله، مشارکت افغان‌ها در جنگ سوریه و کشتار مردم سوری قید شده است.(«مشارکتهم النصیریه قتال أهل السنة في بلاد الشام»)
در حقیقت عضوگیری سپاه پاسداران از اقلیت‌های قومی و مذهبی خارجی برای جنگ در سوریه و اعزام سیستماتیک شبه‌نظامیان افغان (تحت نام تیپ فاطمیون) و پاکستانی (تحت نام تیپ زینبیون) به آن کشور برای پیشبرد جنگ بشار اسد، بر آتش دیرینه‌ی منازعات فرقه‌ای و تبعیض نژادی علیه اقلیت مذهبی دمیده و غیرنظامیان بی‌گناه شیعه هزاره افغان و پاراچنار پاکستان را در دوری تازه به هدف‌های متحرک گروه‌‌های جهادی افراطی سنی بدل کرده است.
به این ترتیب بهای سیاست‌های فرقه‌ای ایران در نسل‌کشی در سوریه را نه تنها مردمان سوری، که مردم افغانستان و پاکستان نیز می‌پردازند؛ در همان حال که بخشی از افکار عمومی ایران تحت تاثیر دستگاه تبلیغات سپاه پاسداران و رسانه‌های همسو، این سیاست‌ها را در راستای منافع ملی و امنیت استراتژیک ارزیابی می‌کنند.
