روز گذشته شهرک کوچک «طیبه‌امام» در جریان عملیات مخالفان مسلح در شمال استان حماه از تصرف نیروهای دولتی خارج شد. برای کسانی که رخدادهای جنگ داخلی سوریه را تعقیب می‌کنند، این اتفاق ممکن است معنائی جز یک تحول در چارچوب نظامی نداشته باشد، با این حال هر ناحیه در دل خود حامل روایتی منحصر به فرد از جریان انقلاب سوریه است که جنگ برای تصرف یا «بازگرداندن» آن را در دستگاه فکری مخالفان اسد معنادار می‌کند و در آن نظام استدلالی از انقلاب تا به جنگ پل می‌زند.
به عبارت دیگر اینکه چرا قریب به اتفاق مخالفان (از ارتش‌آزاد تا جهادی‌ها) پس از گذشت قریب ۵ سال در بیانیه‌ها خود را «انقلابیون» می‌نامند و هنوز با ارجاع مکرر به وقایع «انقلاب ۲۰۱۱ سوریه» تلاش می‌کنند خود را به اعتبار آن منتسب کنند پتانسیل دامنه‌داری است که هزاران نفر از مردمان عادی با شرکت در جریان اعتراضات مدنی در شهرهای مختلف سوریه علیه حکومت بشار اسد ایجاد کردند. آنان برای یک هدف به خیابان آمده بودند و تا زمانی که آن هدف محقق نشده است تصور چشم‌اندازی برای پایان جنگ دشوار خواهد بود.
فیلم زیر بخشی از تظاهرات علیه حکومت بشار اسد را در شهرک طیبه‌امام ۹ ماه بعد از آغاز انقلاب سوریه، در روز ۹ دسامبر ۲۰۱۱ نشان می‌دهد. اگر انسان‌های حاضر در تصاویر زیر در مرگ و آوارگی نیست شدند، هدفی که فریادش می‌کشیدند همچنان بعد از پنج سال کشتار صورت مسئله‌ای جاری است و این همان دلیلی است که ادامه‌ی جنگ را در شاکله‌ی فکری مخالفان مسلح اسد توجیه‌پذیر می‌کند.
