فیلم دعای مُفتی مذهبی حامی ایران برای جنگجویان القاعده در عراق
جواد ظریف وزیر خارجه ایران دو روز پیش در مقاله‌ای در روزنامه نیویورک‌تایمز آمریکا جنگ در سوریه را جنگی «علیه القاعده و وهابیت» خواند. (https://goo.gl/aJYbHM).
به نظر می‌رسد ضرورت مقابله علیه سازمان‌های تروریستی وابسته به القاعده در سوریه و تفکر مسمومی که تروریسم بنیاد‌گرا را تغذیه‌ می‌کند امری است که در آن تردیدی نباشد، اما آنکه ایران و اسد داعیه‌دار این جنگ باشند امری است که اندکی نیاز به تامل دارد. در این‌باره پرداختن به مورد بدرالدین حسون، مفتی اعظم سوریه و از رهبران مذهبی «جبهه مقاومت»، که تصاویر دیدارها و مراودت‌های او در سالیان اخیر با جواد ظریف و قاسم سلیمانی منتشر شده است می‌تواند تا حدودی اصالت «جنگ با القاعده» را روشن‌تر سازد.
بدرالدین حسون مفتی اعظم سوریه که سه روز پیش همچون دیگر اعیاد رسمی بشار اسد را در مراسم نماز جماعت مسجد سعد‌بن‌معاذ در شهرک تازه تصرف‌شده‌ی داریا همراهی کرد، به خاطر فتوایش در مجاز دانستن بمباران مناطق مسکونی حلب شرقی در میان مخالفان سوری به «مفتی بمب‌های بشکه‌ای» معروف است. او از رهبران مذهبی نزدیک به ایران به شمار می‌رود که سال گذشته با جواد ظریف دیدار کرد (https://goo.gl/cXwGVx) و جایزه «حقوق بشر اسلامی» را از مقامات جمهوری اسلامی ایران گرفت ( https://goo.gl/9k8v3v ) دو سال پیش در کنفرانس وحدت اسلامی در تهران حضور یافت (https://goo.gl/RYR8CZ) و در «جشن سالگرد انقلاب ۲۲ بهمن» نیز در سفارت ایران در دمشق کیک مراسم را برید https://goo.gl/B6u2qj ) امروزه حسون در چارچوب جنگ داخلی سوریه نقش مذهبی در توجیه کشتار غیرنظامیان سوری تحت لوای« جنگ با القاعده و تروریست‌ها» ایفا می‌کند؛ گرچه سخنرانی‌های گذشته‌ی او بر منابر در دوره‌ی میان ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ امر دیگری را بازگو می‌کنند.
در این دوره زمانی که پس از جنگ عراق آغاز شد، حکومت اسد بزرگترین تغذیه‌کننده‌ی جریان سلفی‌جهادی در عراق به شمار می‌آمد. بخشی از مقاله منتشره‌ درهفته‌نامه اشپیگل آلمان در نوامبر ۲۰۱۵ چرائی استراتژی دستگاه اطلاعاتی حزب بعث را در اتحاد با جهادی‌ها شرح می‌دهد:
«در سال ۲۰۰۳ حکومت دمشق از اینکه رئیس‌جمهور وقت آمریکا جرج بوش بعد از پیروزی بر صدام حسین نیروهایش را روانه سوریه کند و اسد را براندازد وحشت کرده بود. بنابراین در سال‌های پیش‌رو مقامات امنیتی سوریه ترتیبی دادند که هزاران جهادی تندرو از لیبی، عربستان سعودی و تونس به القاعده عراق منتقل شوند. رابطه عجیبی بین مقامات ارتش سوریه، جهادی‌ها و افسران سابق وفادار به صدام حسین شکل گرفته بود. (متن کامل:https://goo.gl/bYIFpT)
سیل ورود سلفی‌جهادی‌ها به کمک مقامات اطلاعاتی حزب بعث سوریه از طریق مرزهای این کشور در تمام سال‌های پس از اشغال عراق ادامه داشت. مطابق آمار نخست‌وزیر عراق ۹۰ درصد انتحاری‌های‌ خارجی که خود را در این کشور منفجر کرده بودند از طریق سوریه به عراق وارد شده بودند. در سال ۲۰۰۹، مقامات عراقی سفیر خود را به نشانه‌ی اعتراض به انتقال جهادی‌های خارجی از سوی سوریه از دمشق فراخواندند (https://goo.gl/oh9qSh)
فیلم زیر بخشی از مواضع بدرالدین حسون در آن سال‌ها را نشان می‌دهد. در همان زمان که آمریکا در نوامبر ۲۰۰۴ «نبرد دوم فلوجه» را علیه شبه‌نظامیان القاعده کلید زد (جنگی که با همکاری نیروهای بریتانیایی و ارتش عراق قریب شش هفته طول کشید)، حسون در مراسم شب قدر در مسجد جامع الروضه در شهر حلب برای پیروزی «برادرانمان در فلوجه» دعا می‌خواند.(فیلم زیر با زیرنویس فارسی است. فیلم کامل مراسم دعای آن شب را در صفحه اصلی سخنرانی‌های حسون ببینید: https://goo.gl/aXmQEG)
۱۲ سال پس از آن روزها، به نظر می‌رسد آنچه بدرالدین حسون و جواد ظریف در ضرورت «جنگ با القاعده» می‌گویند نه مقابله با ذات تروریسم در منطقه، که دعوت به همدستی و ارتکاب جنایت برای نگهداری از حکومت بعثی است که متهم ردیف نخست رخداد رستاخیز جهادی‌ها در جهان به شمار می‌رود. در این چارچوب حسون و ظریف هر دو بازوانی تبلیغاتی ( یکی مذهبی و دیگری سیاسی) برای ائتلاف مهاجمی به شمار می‌روند که با رقم زدن بزرگترین نسل‌کشی سیستماتیک مسلمانان در تاریخ معاصر خاورمیانه، بهترین ابزار تبلیغاتی و محیط عمل را برای رشد و توسعه‌ی گروه‌های تروریستی چون القاعده در سوریه فراهم آوردند.