اولین گزارش کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد، ۶ ماه پس از آغاز انقلاب سوریه، نوامبر ۲۰۱۱:
«مرد‌های متعددی شهادت داده‌اند که به‌وسیله باتوم مورد تجاوز قرار گرفتند و شاهد تجاوز به پسربچه‌ها بوده‌اند. مردی گفت که شاهد تعدی به پسری پانزده‌ساله در برابر چشمان پدرش بوده‌است. مردی چهل ساله دیده بود که سه افسر امنیتی به پسری ۱۱ ساله تجاوز کرده بودند: «هیچ‌وقت تا این حد در تمام زندگی‌ام نترسیده بودم. بعد که کارشان تمام شد رو به من کردند و گفتند: نفر بعدی تو هستی.» بعد از تعریف کردن واقعه، فرد مصاحبه شونده به دلیل احساسات قادر به ادامه صحبت نبود. یک دانشجوی ۲۰ ساله به هیئت نظارت گفته است در بازداشتگاه مورد آزار جنسی قرار گرفته است:«اگر پدرم آنجا بود و مرا می‌دید، مجبور بودم خودکشی‌ کنم.»
مرد دیگری در حالی که گریه می‌کرد به محققان کمیسیون گفته است «دیگر احساس مردی نمی‌کنم.»
http://goo.gl/WxtukM

۴ سال بعد؛ از متن گزارش کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد، فوریه ۲۰۱۵:
«پیرو تحقیقات هدفمند کمیته و همچنین همکاری با شبکه‌های گسترده‌ی اجتماعی و پزشکی، شمار رو به افزایشی از خشونت جنسی به ثبت رسیده است. دختران و زنانی یافت شدند در حالی که در بازداشتگاه‌های دولتی، بویژه در شاخه‌های بازپرسی سازمان اطلاعات نظامی و زندان‌های تحت نظر سازمان امنیت مرکزی در دمشق، مورد تجاوز قرار گرفته بودند یا مورد آزار جنسی واقع شده بودند. مقامات رسمی دولتی اقدام به ارتکاب تجاوز کرده‌اند که برابر با جنایت علیه بشریت است.»
(http://goo.gl/8GXy4y)
*تصویر:اثر عبدالرزاق شبلوط، نقاش سوری