محله‌ی محاصره‌شده‌ی الوعر با جمعیتی قریب ۵۰ هزار تن، آخرین‌ محله‌ی باقیمانده تحت کنترل مخالفان اسد در حمص است. بخشی از مخالفان مسلح(عمدتا کتائب فاروق ارتش آزاد) بعد از سقوط بخش قدیمی شهر در می ۲۰۱۴ به این ناحیه منتقل شدند. بمباران اخیر در حقیقت بخشی از کمپین بمبارانی است که از هفته پیش برای تحت فشار گذاشتن مخالفان جهت پذیرش مفاد توافق کوچ اجباری (همچون مورد داریا، معضمیه‌الشام یا خان الشیح) آغاز شده است. اولویت تخلیه و پاکسازی مناطق مهم شهری، آن بخش از استراتژی ائتلاف ایران-اسد-روسیه در چارچوب ایده‌ی احیای «سوریه‌ی حداقلی» است که از سه روز پیش با دستور ولادمیر پوتین در بمباران حمص و پیوستن ناو جنگی این کشور به عملیات وارد دور تازه‌ای شده است.(https://goo.gl/pLcsh1)
سابقه مذاکرات میان ارتش و مخالفان مسلح برای تعیین سرنوشت ناحیه دستکم به دسامبر ۲۰۱۵ بازمی‌گردد که هر بار در میانه‌ راه از هم پاشیده است. مسئله اصلی مذاکرات (علاوه بر ورود کمک‌های انسانی و باز و بسته شدن خروجی اصلی محله الوعر به دنیا خارج در ناحیه «دوار مهندسین») تعیین سرنوشت ۷۳۶۰ زندانی است که در زندان‌های حکومت اسد گم شده‌اند و مخالفان در ازای ترک منطقه خواستار آزادی آنان هستند. در ماه مارس ۲۰۱۶ دولت اعلام کرد سرنوشت زندانیان محل بحث را اعلام می‌کند اما تنها ۱۳۶ تن را که متعلق به محله الوعر هستند آزاد خواهد کرد. مذاکرات در آن مقطع زمانی به شکست انجامید تا ماه آگوست که طرفین از نو توافق کردند در ازای ورود کمک‌های انسانی و تعیین تکلیف زندانیان محله را ترک کنند. فاز نخست نیز در ماه سپتامبر با خروج ششصد جنگجو به همراه خانواده‌هایشان به سمت منطقه شمال حمص عملی شد، اما با به تاخیر افتادن آزادی زندانیان و آغاز کمپین بمباران بار دیگر گره خورده است.
از آرشیو: مورد قبلی بمباران الوعر با بمب‌های آتش‌زا https://goo.gl/0QAGmJ