این تصویر دنیاست تحت محوریت پوتین – ایران
*ترجمه‌ی مقاله نشریه وال‌استریت ژورنال آمریکا درباره سیاست باراک اوباما در قبال مسئله سوریه
یکشنبه گذشته اوباما در پرو گفت «خوش‌بین نیست» خشونت در سوریه به زودی پایان بگیرد. به گفته سازمان ملل یک میلیون سوری در نقاط مختلف کشور بخصوص در حلب که روسیه، ایران و حکومت بشار اسد نیروهایشان را برای یک حمله نهایی به نیروهای مخالفان آماده می‌کنند در محاصره هستند.
تا یکشنبه شب، پیش از آن‌که شرق حلب تحت سنگین‌ترین بمباران جنگ در شش سال گذشته قرار بگیرد هنوز یک بیمارستان در شهر مشغول فعالیت بود. این مطلب که بقیه دنیا تمایلی به کمک یا محافظت از شورشیان ندارد به محور اسد کم و بیش یک دست کمکی عطا کرده است.
رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه دوشنبه گذشته همه را برای این گورستان ایجاد شده مقصر دانسته و از آمریکا و هم‌پیمانانش درخواست کرده تا مناطق پرواز ممنوع را برای دفاع از مردم عادی و پناهجویان دوباره مورد بررسی قرار دهند. او به نکته خوبی اشاره می‌کند ولی باید خودش را هم که برای سال‌ها درخواست آمریکا برای کمک به نیروهای مخالف را نمی‌پذیرفت مگر اینکه منجر به سرنگونی اسد شود به لیست متهمین کیفرخواست اضافه کند.
رییس جمهور اوباما تا آخر به غریزه‌هایش وفادار مانده و هیچ علاقه‌ای حتی برای مداخله انسان‌دوستانه هم ندارد. و بدون رهبری آمریکا هم هیچ کس دیگری این کار را انجام نمی‌دهد. اوباما یکشنبه در پرو باقی ماند تا درخواستی از پوتین مطرح کند ولی برخوردشان تنها منحصر به دست دادنی ساده و نگاه‌های سرد بود. پوتین می‌داند که او و متحدینش هرکار دلشان بخواهد می‌توانند انجام دهند؛ آسوده‌خاطر از پیامدهایی که این بدنامی اخلاقی می‌تواند برایشان داشته باشد. اوباما حتی آن کار را هم نمی‌تواند انجام دهد.
ممکن است تا دو ماه دیگر که دونالد ترامپ رییس جمهور می‌شود فتح حلب تمام شده باشد، البته او هم چندان تمایلی برای آن‌که عملی انجام دهد نشان نداده است. دوشنبه گذشته با تولسی گبارد، از دموکرات‌های هاوائی و طرفداران برنی سندرز ملاقات کرد تا با او به عنوان سفیر آینده سازمان ملل در مورد مساله سوریه و احتمالا کاری که می‌تواند انجام دهد صحبت کند. گابارد کاملا مناسب این پست خواهد بود چون اصولا کاری نمی‌خواهد برای سوریه انجام دهد. سازمان ملل هم که توسط وتوی روسیه و چین در شورای امنیت به بن‌بست افتاده همین‌طور کاری از دستش برنمی‌آید.
نکته این است که سوریه نماد دنیایی است که آمریکا در آن تصمیم گرفته تا رهبری دنیا را رها کند: صلح آمریکائی بدل شده به آرامش گورستانی آقای پوتین.
دنیا تحت محوریت پوتین – ایران این گونه به نظر می‌رسد.
منبع:https://goo.gl/gsTxMI