ترجمه مقاله موضع رسمی روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز آمریکا درباره وقایع اخیر سوریه
مرگ آهسته و دردناک حلب متاسفانه به معنای پایان جنگ در سوریه نیست. و حتی به معنای پایان کشتار غیرنظامیان بی‌پناه هم نخواهد بود. با این حال، همان طور که سامانتا پاور سفیر ایالات متحده در سازمان ملل، روز سه‌شنبه در جلسه شورای امنیت گفت، حلب در ردیف وقایعی مانند نسل‌کشی توتسی‌ها در رواندا در سال ۱۹۹۴، محاصره سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ و حمله‌های شیمیایی بر علیه کردهای عراقی در حلبچه در سال ۱۹۸۸ به عنوان وقایعی در تاریخ جهان خواهد بود که «پلیدی مدرن را تعریف می‌کنند و وجدان ما را برای دهه‌های آتی لکه‌دار خواهند کرد». و به احتمال قوی مرتکبان آن نیز مکافات نخواهند شد.
از زمانی که در بیش از پنج سال قبل اعتراضات بهار عربی در سوریه به جنگ داخلی مبدل شد، میزان قساوت‌ها در آنجا حیرت‌آور بوده است، از استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط رژیم رییس جمهور بشار اسد گرفته تا هدف قرار دادن غیرنظامیان توسط تقریبا همه نیروهای نظامی در حال جنگ (اگر چه قریب به اتفاق آن به دست نیروهای دولت سوریه)، تا ظهور پیش‌بینی نشده دولت اسلامی [داعش] که به طرز وحشیانه‌ای مردم بی‌گناه را اعدام می‌کند. تخمین زده می‌شود که از زمانی که جنگ آغاز شد ۴۰۰ هزار نفر کشته شده‌اند، ۴٫۸ میلیون نفر از کشور گریخته‌اند و ۶٫۶ میلیون نفر دیگر در داخل کشور آواره شده‌اند.
محاصره‌ی حلب قساوت میخکوب کننده جنگ داخلی سوریه را به شکلی نمادین به تصویر می‌کشد. شهر از زمانی که جنگ شروع شد به عنوان پایگاهی اصلی برای نیروهای شورشی به حساب می‌آمد اما پس از آن که روسیه از جانب اسد وارد جنگ شد تبدیل به هدف اصلی او شد. نیروهای حامی اسد، شامل شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران، حلب را در ژوئیه محاصره کردند، راه‌های تدارکات و فرار شورشیان را بستند (که همه با هم بصورت یک توده یکجا برچسب عریض «تروریست» خورده بودند) و با کمک جت‌های روسی، بخش‌های تحت کنترل شورشیان را به ویرانه تبدیل کردند. آتش‌بس با میانجی‌گری ترکیه این هفته تقریبا پیش از آنکه آغاز شود از هم پاشید. در همان حال که نیروهای حامی دولت پیشروی می‌کنند، غیرنظامیان طبق گفته‌ی گروه‌های ناظر بین‌المللی به شکل کور کشته می‌شوند.
اسد به شکل آشکار متهم ردیف اول این است، اما مسئولیت متوجه روسیه نیز هست. ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به دلایل استراتژیک به نفع اسد مستبد، که متحد نظامی بلندمدت او بوده است، مداخله کرد: تنها پایگاه زمینی حضور روسیه در شرق مدیترانه در سوریه است. علاوه بر این، چنین مداخله سرنوشت‌سازی در سوریه این علامت را می‌دهد که روسیه قدرتی جهانی است که باید آن را در محاسبات وارد کرد. پیغامی که همسو با سیاست داخلی در روسیه است و هم جاه‌طلبی‌های جهانی پوتین را بازتاب می‌دهد. در تمام مدت جنگ روسیه بر این نکته پافشاری کرده است که تنها قصد دارد از اشاعه‌ی تروریسم جلوگیری کند و صلح را به سوریه بازگرداند. اما پوتین به جای وادار کردن اسد به یافتن یک توافق سیاسی برای منازعه با استفاده از مذاکره، آتش‌بس‌ها را در ناکجا آباد معلق کرده است درحالی که با توسل به خشونتی وحشتناک به اسد کمک کرده است تا کنترل مجدد خود را بر مناطق به دست آورد. روسیه رژیم اسد را از شکستی که یک سال پیش قریب‌الوقوع به نظر می‌رسید نجات داد.
جای معمول برای تلاش جهت تصویب قطعنامه برای چنین منازعاتی شورای امنیت سازمان ملل است. اما هر کدام از پنج عضو دائم حق وتو دارند که به این معنی است روسیه قادر بوده است مانع شود تا شورای امنیت حتی قساوت‌ها را در سوریه محکوم کند، چه برسد به این که بتواند اقداماتی مانند وضع تحریم را تصویب کند. به همین ترتیب روسیه خواهد توانست هر تلاشی را برای ارجاع جنایات جنگی ارتکابی در حین منازعه جهت تعقیب در دادگاه بین المللی کیفری مسدود کند.
با این وصف، کسانی که هنوز به صلح امید دارند به کجا می‌توانند بروند؟ مشخص نیست. با سقوط حلب، قدرت چانه‌زنی گروه‌های شورشی حتی ضعیف‌تر هم می‌شود. اینکه این مطلب می‌تواند منجر به مذاکرات نتیجه‌بخش پیرامون صلح شود نامعلوم است. در حالی که شورشیان ضعیف شده‌اند، اسد دلیل کمتری دارد که بخواهد نسبت به راه‌حل سیاسی تمایل نشان دهد. اما او اگر برای خاطر شهروندان خودش نمی‌خواهد، دست کم برای باقی گذاشتن یک تکه از کشورش باید به این کار اقدام کند. رهبران بین‌المللی باید فشارشان را بر روی هر دو، اسد و پوتین، بیشتر کنند تا جنگ را با سرعت هرچه بیشتر و با تعداد مرگ هرچه کم‌تر، به پایان برسانند، تا توجه بتواند کاملا به سمت محو کردن دولت اسلامی معطوف شود.
هیچ کس نمی‌داند رئیس‌جمهور ترامپ چه رویه‌ای را درپیش خواهد گرفت اما امیدواریم برنامه‌ی او در احیای روابط دیپلماتیک با پوتین به معنای سکوت و تن در دادن نباشد. تنها راه حل برای برون رفت از این افتضاح هم‌چنان راه حلی سیاسی است، مگر این که اسد و پوتین قصد داشته باشند تک تک افرادی که مخالف رژیم سوریه هستند را از لب تیغ بگذرانند. و هر قدر که جهان اجازه دهد این روند ادامه پیدا کند، میراثی که از خود به جا خواهد گذاشت تیره‌تر خواهد بود.
لس‌آنجلس تایمز، ۱۵ دسامبر ۲۰۱۶
https://goo.gl/b4aj9U
