ترجمه مقاله موضع سردبیری روزنامه لوموند فرانسه پیرامون حملات شیمیائی به خان شیخون، ۵ آوریل ۲۰۱۷
«تنها جزئیات فیزیکی ملموس هستند که بی‌رحمی حمله‌ای با گاز اعصاب را می‌توانند شرح دهند. حمله‌ای که سه‌شنبه ۴ آوریل در شمال غربی سوریه در شهر خان‌شیخون(تحت کنترل شورشیان سوری) رخ داد و طبق ارقام منتشره از سوی یک نهاد محلی جان میان ۶۰ تا ۱۰۰ تن شامل ده‌ها کودک را گرفت.
همچون حمله‌ی قبلی از این دست در حومه دمشق در ماه اوت ۲۰۱۳ که چندصد قربانی، کشته و مصدوم، برجا گذاشت این حمله نیز به هنگام سپیده‌دم اتفاق افتاد. گاز، بدون شک گاز سارین، که می‌تواند با راکت یا موشک شلیک شود به درون خانه‌ها نفوذ کرد. مردم را در خواب غافلگیر کرد تا بتواند بیشترین شمار قربانی را بگیرد؛ پیش از آنکه کسی زمان داشته باشد تا بتواند پناه بگیرد. مرگ در اثر خفگی. تصاویر سه‌شنبه کودکان را با دهان‌های کف‌کرده نشان می‌دهد که مایوسانه تلاش می کنند تا ذره‌ای هوا را تنفس کنند، پیش از آنکه تلف شوند.
این‌بار یک هواپیمای سوری بود که یک یا دو راکت را به هنگام صبحگاه روی خان‌شیخون پرتاب کرد تا آن‌ها [با انفجار] دو ابر تیره را پخش کنند. آمریکایی‌ها، بریتانیایی‌ها، فرانسوی‌ها و بیشتر نهادهای محلی خبر از حمله‌ای عمدی از سوی رژیم دادند. سازمان ملل گفت که برای یک «جنایت جنگی» احتمالی تحقیق خواهد کرد. شورای امنیت باید چهارشنبه تشکیل جلسه دهد. خان‌ شیخون توسط شبه‌نظامیان شورشی وابسته به القاعده کنترل می‌شود که در روزهای اخیر عملیاتی را در ناحیه ترتیب داده‌اند.
رژیم بشار اسد و متحد روس‌اش می‌گویند راکت شلیک شده از هواپیمای روس یک انبار سلاح‌های شیمیایی متعلق به شورشیان را منفجر کرده است. این دلیل با صحنه‌ی وقایع روز سه‌شنبه همخوانی ندارد. از این رو که وقتی ساکنان، جان‌بدربردگان و مصدومان را به درمانگاه شهر منتقل کردند یک هواپیمای سوریه بازگشته و درمانگاه را بمباران کرده است. گویی که می‌خواسته «کار» را تمام کند.
این حمله آمریکا و دونالد ترامپ را در یک موقعیت دشوار قرار داده است. در روزهای اخیر آنها متمایل به واقع‌گرایی شده بودند؛می‌گفتند هرچه میخواهیم فکر کنیم، واقعیت این است که بشار اسد به مثابه پایگاهی در مقابل جهادیسم است. اما سه‌شنبه ترامپ گفت که دنیای متمدن نمی‌تواند فضاحتی چون حمله به خان‌شیخون را نادیده بگیرد. نماینده‌اش در سازمان ملل، نیکی هلای،بشار اسد را «جنایتکاری جنگی» خواند.
مذاکرات در نقطه‌ی مرگ هستند. آمریکاییها (بیش از پیش منفعل) و روس‌ها (در خطر فرو رفتن در سوریه) به ندرت با یکدیگر حرف می‌زنند. بعد از باراک اوباما، دونالد ترامپ (اما همچنین ولادمیر پوتین) رودرروی این واقعیت هستند: رژیم سوریه و جهادی‌ها در یک مارپیچ وحشگیری جنایتکارانه با یکدیگر ملاقات کرده‌اند. آن‌ها در بربریتی همدست هستند که رسم یک گفتگوی داخلی بین طرف‌های سوری را غیرممکن کرده است. [در فرانسه] اکنون تنها مداحان فرانسوی اسد حضور دارند، همان‌هایی که مشتاق دعوتنامه‌ی دمشق‌اند بی‌آنکه وضعیت بالا را درک کرده باشند.
حمله‌ی ‌سه‌شنبه یک مرحله‌[ی‌تازه] نیست.دنباله‌ی یک تراژدی است که بی‌وقفه تجدید می‌شود و بدون عمل مشخصی از جانب آمریکا-روسیه و تمرکز برای مسئله‌ی اسد، همچون مسئله‌ی جهادیسم، باز هم حوادثی به همین دهشتناکی در کار خواهند بود.»
منبع: https://goo.gl/x94kQo