ترجمه مقاله موضع رسمی روزنامه گاردین انگلیس
«حکومت اسد در سوریه نه تنها مسئول بدترین قتل‌عام دولتی در قرن معاصر است، بلکه به نظر می‌رسد این روزها تلاش می‌کند دستکم برخی ردپاهای خودش را محو کند؛ با این باور که بتواند فردای پس از جنگ [در روز حسابرسی] از بار مسئولیت و اتهاماتش شانه خالی کند. شگرد وقیحانه‌ای که باید جلوی ادامه آن را گرفت.
یکی از جاهائی که حکومت اینگونه اعمال شوم را در آن پی گرفته است، زندانی است نظامی در حومه دمشق: زندان بدنام صیدنایا که هزاران تن از مخالفان بشار اسد تحت شکنجه، گرسنگی، یا با اعدام‌های سریع و دسته جمعی جان داده‌اند. یک زندانی سابق در گزارشی از عفو بین‌الملل از آن با عنوان «بدترین جای روی زمین» یاد می‌کند.
یک مقام وزارت خارجه آمریکا گزارش داده است که در این زندان کوره آدم‌سوزی ساخته شده و ممکن است از آن برای از بین بردن اجساد زندانیان کشته شده استفاده شود. واقعه‌ای که شناسایی این زندانیان را غیرممکن می‌کند، خط بطلان بر زندگی آنها می‌کشد و خانواده‌هایشان را یک عمر سرگردان در پی یافتن نشانی از آنها نگاه می‌دارد.
کابوس سوریه همچنان ادامه دارد. بر جنگی که شش سال است بر سر شهروندان غیرنظامی آوار شده است، هیچ چشم‌انداز پایانی قابل تصور نیست، با اینکه نشست‌های سیاسی و تلاش‌های پشت پرده برای ایجاد مناطق امن همچنان ادامه دارد. کشور بدل به حمامی از خون ستم بی‌پایان شده است که عاملینش به این دلیل که خود را از مجازات مصون می‌پندارند، هیچ شرم و حد و‌مرزی در اعمال خشونت احساس نمی‌کنند.
دولت سوریه بی‌درنگ منکر چنین اتفاقی در زندان صیدنایا شد،همانطور که یافته‌های گزارش عفو بین‌الملل با عنوان «کشتارگاه انسانی» را که در ماه فوریه منتشر شد انکار کرده بود. در پاسخ رژیم سوریه، تحلیل‌ها و اطلاعات موجود و شاهد بر وجود کوره آدم سوزی «قصه غیرواقعی هالیوودی» توصیف شده بود. آمریکامصر است که آنالیز عکس‌های ماهواره‌ای، حاکی از یک کوره آدم‌سوزی تازه‌ساخت است.
اینکه دیکتاتوری اسد برای از بردن رد جنایاتی که در حال انجامش است تا به اینجا هزینه و اقدام کند، در نگاه اول پارادوکس عجیبی است. در هیچ کدام از مقاطع زمانی که مناطق غیرنظامی را با بمب‌های بشکه‌ای هدف می‌گرفت، ارتشش محاصره‌های غذایی را بر محله‌ها اعمال می‌کرد، یا وقتی موشک‌های گراد را به سمت شهرهایی شلیک می‌کرد که مردمش با ندای آزادیخواهی از تسلیم سرباز زده بودند، کمترین دغدغه‌ای داشت که مسئولیت‌اش را بپوشاند.
ترور و وحشتزده کردن مردم کشور خود عادتی قدیمی در خاندان اسد به شمار می‌رود. از ۲۰۱۱ به این سو، این خاندان با به کارگیری تمام قوا و حداکثر ظرفیت نظامی با بی‌رحمی تمام این عادت را ادامه داده است. امری که با حمایت فزاینده‌ی روسیه و ایران تشدید شده است. اجرای عدالت بین‌المللی ممکن است در سوریه‌ی کنونی کاملا از دور کارآمدی خارج شده باشد. کمترین دلیلش حق وتوی روسیه و چین در سازمان ملل است ولی این باز بدین معنی نیست که برای ابد فلج و ناتوان باقی خواهد ماند.
در دسامبر گذشته، شورای امنیت سازمان ملل یک مکانیزم ویژه تحقیقات را مستقر کرد. هفته گذشته در آلمان پروسه بازپرسی و اقامه دعوی از سوی جمعی از زندانیان سابق آغاز شد که توسط نیروهای امنیتی نظامی رژیم سوریه به طور سیستماتیک در زندان‌ها شکنجه شده بودند. استفاده از کوره های آدم‌سوزی ارتکاب جنایات را به مقیاسی صنعتی می‌برد. سوزاندن اجساد تاکتیکی بود که در اواسط دهه نود در بوسنی به کار گرفته می‌شد؛ سا‌ل‌ها طول کشید تا مجرمین آن شناسایی و مجازات شوند، ولی بالاخره عملی شد.
بدون تحقق عدالت، هیچ صلحی را نمی‌توان برای سوریه متصور بود. هیچ کس نباید چشمش را بر آن ببندد.»
منبع: گاردین، ۱۶ می ۲۰۱۷
https://goo.gl/JDnLpG
