چگونه ضعف فرماندهی سپاه پاسداران، محسن حججی و شبه‌نظامیان عراقی وابسته را به کام مرگ فرستاد؟
حمله‌ی داعش به مقر گروه شبه‌نظامی عراقی کتائب سید‌الشهداء وابسته به ایران در مرز سوریه و عراق که با کشته‌شدن بیش‌از ۳۰ تن از گروه عراقی و اسارت و مرگ متعاقب محسن حججی عضو سپاه نجف اشرف اصفهان همراه بود، واکنش‌های متعددی در پی داشت. با این حال این واقعه از منظر نظامی کمتر بررسی شده است.
* نکته‌ی نخست مشهود آن است که محل استقرار گروه عراقی، به بخشی از اردوگان آوارگان شباهت دارد تا محلی مربوط به استقرار نظامیان در منطقه‌ی جنگی. چادرهای سفیدرنگ، بدون رعایت ساده‌ترین نکات استتار و گِل‌پاشی و بدون سنگربندی برپا شده‌اند. این شیوه تنها مختص گروه کتائب سید‌الشهداء نبوده و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به ایران در این منطقه نیز طبق همین شیوه عمل می‌کنند.(نگاه کنید به تصاویر استقرار گروه شبه‌نظامی شیعه لواء سید رقیه «نیروی جعفری» وابسته به ایران در التنف با چادرهای سفید ربوده شده از سازمان صلیب‌سرخ: https://goo.gl/bTbFtu )
* در بخش «گزارش‌های متفرقه ویژه عصرها» از خبرگزاری وابسته به داعش، الاعماق، که هر روز منتشر می‌شود مشاهده می‌شود که شلیک ۱۵ خمپاره و شماری توپ ۵۷م‌م به سمت مواضع شبه‌نظامیان شیعی عراقی در منطقه‌ی جمونه در دو شب قبل از حمله ثبت و اعلام شده است. در نتیجه حمله به شکل کامل ناگهانی نبوده است و شبه‌نظامیان حاضر و فرماندهان آنان در جریان تنش منطقه قرار داشته‌اند. با این حال آنچه در تصاویر و فیلم‌‌های منتشره به چشم می‌خورد آن است که کاروان داعش، همچون عملیات‌های بیابانی این گروه تروریستی، شامل چند پیکاپ و یک انتحاری است که بدون برخورد با مانعی بر سر راه، مستقیما به پشت خاکریز اصلی و مقر تجمع شبه‌نظامیان می‌‌رسند؛ در حالی‌که در مقابل آنان خط اول یا دوم جلوتر از خاکریز اصلی (نظیر کانال، جان‌پناه یا سنگر) وجود ندارد. با رسیدن سریع جنگجویان مهاجم به مقر نهایی و رخنه به داخل حلقه‌ی اصلی، جنگ مغلوبه می‌شود و مابقی عملیات صحنه‌هایی است عمدتا از تلاش نافرجام شبه‌نظامیان وابسته به ایران برای گریز و مرگ متعاقب آنان.
*ارتفاع خاکریز‌ها در دورتادور مقر اصلی شبه‌نظامیان شیعی تا سینه‌ی جنگجویان مهاجم قرار دارد به نحوی که آنان برای شلیک به درون حتی نیازی به بالا رفتن نداشته و به صورت ایستاده افراد داخل را هدف می‌گیرند. به دلیل ضعف خاکریزبندی و استاندارد نبودن آن، سطح تیربارهای نصب‌شده روی ماشین‌های تویوتای مهاجم نیز مشرف به منطقه‌ی هدف و نتیجه، کشتار آسان افراد حاضر در داخل ناحیه شده است.
* هیچ‌گونه خودروی زرهی( شامل تانک، نفربر، جیپ نظامی) در مقر تجمع شبه‌نظامیان وابسته به ایران به چشم نمی‌خورد تا افراد بتوانند مطابق روش مرسوم با پناه‌گرفتن در پشت آن از آتش مستقیم مهاجمان در امان بمانند و سازمان دفاعی خود را شکل دهند. آنچه موجود است ماشین‌های تویوتای بی‌زره با تیربار نصب روی آن، موسوم به پیکاپ است. پیکاپ‌ها، از مهم‌ترین ابزارهای گروه‌های تروریستی از داعش و بوکوحرام و گروه‌های شورشی مرتبط با القاعده تا شورشی شیعی در عراق به شمار می‌روند؛ با این حال برای مقاصد دفاعی در دشت مسطح ناکارآمدند.
* در نهایت، علاوه بر نبود آتش پشتیبانی، به نظر می‌رسد فکر راه گریزی نیز برای نیروهای خودی در صورت سقوط مکان استقرار نشده است. پس از واپاشی شیرازه، شبه‌نظامیان سرگردان به شکل کور به سمت بیابان دویده و به دلیل نبود جان‌پناه به آسانی هدف قرار گرفته و کشته می‌شوند.
