ترجمه مقاله موضع رسمی روزنامه نیویورک‌تایمز آمریکا درباره‌ی رخدادهای اخیر سوریه
«اکنون به گونه‌ای تراژیک آشکار شده است که افول دولت اسلامی فضایی برای صلح در سوریه را ایجاد نکرده است. به جای آن، رییس جمهور شرور کشور، بشار اسد و آنان که در روسیه و ایران او را قادر به چنین کارهایی ساخته‌اند از موفقیت‌های میدانی علیه داعش بهره برداری کرده‌اند تا دور جدیدی از قتل‌عام غیرنظامیان را آغاز کنند. در حالی که رهبران آمریکا و دیگر قدرت‌های بزرگ جهان کنار ایستاده‌اند و نمی‌خواهند یا نمی‌توانند کاری برای توقف آن انجام دهند. شرم بر همه ی آنان باد.
بمباران‌های تحت هدایت اسد در غوطه شرقی در حاشیه‌ی دمشق با حدود چهارصدهزار ساکن و یکی از آخرین مناطق تحت کنترل شورشیان یکی از خشن‌ترین مقاطع جنگ داخلی هفت ساله سوریه خوانده شده است. از روز شنبه دستکم ۳۱۰ تن که بسیاری از آن‌ها کودکان هستند کشته شده‌اند. این علاوه بر قریب ۵۰۰ هزار سوری است که در سراسر کشور از ابتدای سال ۲۰۱۱ بدین سو کشته شده‌اند.
غوطه شرقی برای سال‌ها تحت محاصره بوده است. درحالی‌که روی کاغذ جزو مناطق منع مخاصمه لحاظ شده است، این منطقه با کمبود فصلی غذا، دارو، امدادگران پزشکی و دیگر ضروریات مواجه بوده است.
حمله عظیم این هفته با پرتاب راکت، خمپاره پراکنی، حملات هوایی و بمب‌های بشکه‌ای پرتاب شده از هلیکوپترها که بیمارستانها و دیگر زیرساخت‌های غیرنظامی را هدف قرار داده است، مصیبت را دوچندان کرده است. به نظر می‌رسد قصد این است که شورشیان را با این اعمال وادار به تسلیم کنند تا دولت بتواند قلمرو را تحت کنترل درآورد. دفتر حقوق بشر سازمان ملل گفته است که اکثر تلفات غیرنظامیان از حملات هوایی علیه مناطق مسکونی حاصل شده است. گزارشات نشان می‌دهند که ممکن است این حملات هوایی با حمله‌ی زمینی متعاقب به زودی همراه شوند.
عکس‌های منتشره در شبکه‌های اجتماعی به شدت دلخراش هستند. کودکان وحشت‌زده، با چهره‌ها و بدن‌های غرق در خون. اجساد کفن‌پیچ شده روی زمین‌های کثیف در کنار هم ردیف شده‌اند. بیماران زخمی روی برانکاردها با عذاب به خود می‌پیچند در حالی‌که بدون توجه پزشکی یا حتی دارویی برای تسکین دردهایشان رها شده‌اند. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل غوطه را «جهنم روی زمین» خوانده است.
اگر کمترین تردیدی درباره وحشیگری نیروهای حامی اسد وجود داشت، با حرف‌های ژنرال سهیل حسن برطرف شده است. فرمانده نیروهای دولتی موسوم به ببر در ویدیویی که توسط حساب‌های شبکه‌های اجتماعی حامی دولت منتشر شده است می‌گوید: «قول میدهم درسی را در جنگ و در آتش یادشان خواهم داد. هیچ نجات‌رسی نخواهید یافت. و اگر نیز پیدا کنید آن نجات‌رس با آبی چون روغن مذاب به سراغتان خواهد آمد. خون است که شما را نجات خواهد داد»
این از همان دست شواهدی است که هرچه زودتر باید برای تشکیل پرونده قانونی برای رسیدگی به جنایات جنگی آقای اسد مورد استفاده قرار گیرد. مشابه همین کار باید برای رهبران روسیه انجام گیرد که با حمایت سیاسی و تجهیزرسانی هوایی نظامی آقای اسد را در قدرت نگه داشتند. و همین طور رهبران ایران که نیروهای زمینی و کمک‌‌های تاکتیکی برای او فراهم آوردند. زید رائد الحسین آنچه را در غوطه در حال انجام است «کمپینی عظیم از نسل‌کشی» نامیده است.
آمریکا و دیگر دولت‌ها آقای اسد را متهم کرده‌اند که از تسلیحات شیمیایی، که توسط قوانین بین‌المللی ممنوع اعلام شده است، در غوطه و درجاهای دیگر در سوریه استفاده کرده است. ولی قدرت‌های جهانی هیچ کاری نکرده‌اند به جز حمله هوایی آمریکا در ماه آوریل گذشته که به دستور رییس جمهور ترامپ و تحت فرمانی سوال برانگیز انجام شد. روسیه مسئولیت ویژه‌ای در این میان دارد چرا که او بود که تضمین کرد آقای اسد تسلیحات شیمیایی‌اش را تحت قراردادی در سال 2013 با آمریکا تسلیم کند، امری که آشکارا رهبر سوریه از انجام آن خودداری کرده است.
شورای امنیت سازمان ملل به طور اخص در پایان دادن به خون‌ریزی میان آقای اسد عضوی از فرقه شیعی و اپوزسیون سوریه که عمدتا سنی مذهب هستند ناکارآمد نشان داده است.۱۱ قطعنامه مرتبط با سوریه در شورای امنیت به تصویب نرسیده اند چرا که با وتوهای روسیه مواجه شده‌اند.
یک قطعنامه آماده شده توسط کویت و سوئد که آتش‌بسی 30 روزه را در سوریه درخواست می‌کرد تا غیرنظامیان بتوانند آذوقه دریافت کنند یا از منطقه جنگی بگریزند به نظر می‌آید به سرنوشت مشابهی دچار شده است. روسیه قطعنامه را تحت عنوان اینکه «غیرواقع‌گرایانه» است رد کرده است. واکنشی که نشان می‌دهد چگونه حفاظت از غیرنظامیان در زمانه‌ی جنگ که برای مدت‌ها در مرکز خواست قوانین بین‌المللی بوده است، به سرعت نادیده گرفته می‌شوند.
آنچه اوضاع را حتی بیش از این پیچیده می‌کند این است که جنگی داخلی میان آقای اسد و اپوزسیون که روزی به عنوان هسته‌ی بحران در سوریه دیده می‌شد، اکنون تنها یک عامل از شبکه منازعاتی است که سوریه را از هم گسیخته کرده است. علاوه بر روسیه و ایران، ترکیه، آمریکا و اسراییل در سوریه حاضر هستند و منافع متضاد خود را در افق جنگی بزرگتر دنبال می‌کنند. امری که باید از آن اجتناب شود.
راه حل های دیپلماتیک چیستند؟ روسیه که تظاهر می‌کند به دنبال چنین راه‌حل‌هایی است اعتبارش را به واسطه‌ی جانبداری از آقای اسد و مسیرش در قتل‌عام بیشتر از دست داده است. در حالی که وزارت خارجه آمریکا خشونت رژیم را محکوم کرده و از روسیه به عنوان کشوری دارای مسئولیتی خطیر در این رنج یاد کرده است، آقای ترامپ نقش رهبری آمریکا را در صحنه بین المللی رها کرده است.
این هفته در حالی که گزارش موج جدیدی از تلفات سوریه منتشر می‌شد، گروه‌های امداد و رهبران سیاسی بار دیگر آن را محکوم کردند و خواستار واکنش شدند. یونیسف، آژانس کودکان سازمان ملل شاید صادق‌تر از بقیه بود. ناتوان از صدور بیانیه‌ی فرمالیته‌ای دیگر، اعلامیه‌ای صادر کرد که تنها در آن نوشته بود:«هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند عدالت را در حق کودکان کشته شده، مادران و پدران و عزیزانشان بجا آورد.»
منبع: نیویورک تایمز، ۲۱ فوریه ۲۰۱۸
