ترجمه مقاله مهدی حسن، مجری شیعه برنامه UpFront، درباره وقایع سوریه
توجیه‌کنندگان عزیز بشار اسد؛
می‌بخشید که مزاحم می‌شوم. می‌دانم الان خیلی مشغول هستید که خودتان و بقیه ما را قانع کنید که قهرمان‌تان ممکن نیست از تسلیحات شیمیایی برای کشتن قریب ۷۰ تن در منطقه تحت کنترل شورشیان در شهرک دوما استفاده کرده باشد. شاید حق با دکتر مرموز مقاله رابرت فیسک باشد و شاید صدها جان‌به‌دربرده و شاهد عینی حمله همه «بحران را بازی کرده باشند»
شاید یک سال پیش هم اسد از سارین استفاده نکرده بود تا بیش از یکصد تن را در منطقه خان شیخون تحت کنترل شورشیان بکشد. اما یک گزارش تحقیق مشترک که به وسیله سازمان ملل و سازمان منع گسترش تسلیحات شیمیایی انجام شد، به «مدرک غیرقابل انکاری» دست یافت که اسد از سارین استفاده کرده بوده است. سازمان دیدبان حقوق بشر و هانس بلیکس هم تایید کردند که احتمالا اسد باید مسئول دانسته شود. اما شاید آن‌ها همه اشتباه می‌کنند. یا، شاید حقوق‌بگیر سازمان سیا هستند.
چیزی که می‌خواهم بگویم این است: چه کسی اهمیت می‌دهد؟ واقعا، چه کسی برایش مهم است؟ چه اسد باشد که اوایل این ماه یا سال پیش از تسلیحات شیمیایی در سوریه استفاده کرده باشد یا اسد نباشد، ممکن است برای رهبران آمریکا، بریتانیا و فرانسه که تصمیم گرفتند حملات هوایی غیرقانونی و فراتر از آن بی‌معنی‌ای را صورت دهند مهم باشد. اما این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که رئیس‌جمهور مادام‌العمر سوریه هیولایی است که دست به تجاوزات حقوق بشری عظیمی شامل جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت زده است.
حالا کامل می‌فهمم که چرا وقتی هواداران راست افراطی برای بمب‌های بشکه‌ای هلهله می‌کردند، برای بعضی از شما اندازه لعنت خدا هم اهمیت نداشت. اما شما چپ‌های رادیکال ضدجنگی که موضع نرمی نسبت به دیکتاتور دمشق دارید: عقلتان را از دست داده‌اید؟ شرم نمی‌کنید؟
به یاد بیاورید: اسد در بمباران دوما از تسلیحات شیمیایی استفاده کرده باشد یا نه ربطی به پرونده اخلاقی علیه او ندارد. بقیه جنایاتش چه؟ آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری بود وقتی بدون استفاده از سارین و کلر، طبق گزارش سازمان ملل «خانه‌ها، مراکز درمانی، مدارس، تجهیزات برق‌رسانی و آبرسانی، نانوایی‌ها و مزارع» را «با بمباران‌های کور» هدف می‌گرفت؟ یا وقتی بمب‌های بشکه‌ای را (۶۸ هزار بمب بشکه‌ای از سال ۲۰۱۲ به این طرف طبق یک محاسبه) روی شهروندان بی‌دفاع پرتاب می‌کرد جنایتکار جنگی کمتری بود؟ یا وقتی بمب‌های خوشه‌ای را می‌انداخت؟ یا موشکباران‌های خوب مدل قدیمی‌اش را انجام می‌داد؟
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری بود وقتی در ابتدای قیام سوری‌ها در مارس ۲۰۱۱ « در جریان تظاهرات‌ها در جنوب سوریه آتش گشود… و معترضان مسالمت‌جو را کشت» مدت‌ها پیش از آنکه جهادی‌ها به کشور برسند تا علیه رژیمش بجنگند؟ یا وقتی سربازهایش جنازه‌ی شکنجه شده‌ی معترض ۲۵ ساله غیاث مطر (ملقب به «گاندی کوچک» به خاطر تعهدش به فعالیت عاری از خشونت) را به زن حامله و والدین‌اش در شهرک داریا در سپتامبر ۲۰۱۱ تحویل دادند؟
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری بود وقتی بمب‌های بشکه‌ای‌اش صدها هزار سوری را مجبور کردند از خانه‌هایشان فرار کنند؟ یک تحقیق انجام گرفته در اکتبر ۲۰۱۵ از پناهجویان سوری ساکن آلمان نشان داد که از هر ۱۰ نفر ۷ نفر اسد را برای خشونت درگرفته در کشورشان سرزنش می‌کنند، در قیاس با یک نفر از سه نفری که داعش را مسئول می‌دانستند.
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری است وقتی اوست که مشغول شکنجه ده‌ها هزار سوری در سیاهچاله‌هایش بوده است؟ شکنجه‌هایی که در بسیاری موارد با مرگ و ناپدید شدن زندانیان خاتمه یافته است. پائولو سرجیو پین‌هیرو مسئول کمیسیون تحقیق سازمان ملل در أمور سوریه در فوریه ۲۰۱۶ گفت:«مقیاس عظیم مرگ زندانیان نشان می‌دهد که دولت سوریه مسئول جرائمی همچون جنایت علیه بشریت به شمار می‌رود که مصداق نسل‌کشی هستند.»
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری اسد وقتی نیروهای امنیتی‌اش مردم شهرک مضایا تحت کنترل شورشیان را در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به معنی واقعی کلمه قحطی دادند؟ طبق گزارش سازمان پزشکان مدافع حقوق بشر مرگ ساکنان بر اثر گرسنگی و سوءتغذیه ثبت شد و مابقی اهالی مجبور شدند با سوپ درست شده از علف و برنج جان به در برند. دبیر کل سازمان ملل بان کی مون در ژانویه ۲۰۱۶ با اشاره به وضعیت در مضایا و باقی شهرک‌های تحت کنترل شورشیان گفت: «بگذارید صریح بگویم. استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح جنگی یک جنایت جنگی محسوب می‌شود.»
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری محسوب می‌شد وقتی در سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به محاصره و بمباران فلسطینی‌های بی‌خانمان در کمپ آوارگان یرموک، در چند کیلومتری محل اقامت رئیس‌جمهوری‌اش، دست زد؟ عفو بین‌الملل در گزارشی در مارس ۲۰۱۴ قید می‌کند: «گزارش‌های تکان‌دهنده از خانواده‌های [فلسطینی] که تلاش می‌کردند باخوردن سگ‌ها و گربه‌ها چاره‌ای بجویند و غیرنظامیان هدف گرفته شده به وسیله تک‌تیراندازان [ارتش سوریه] زمانی که سعی می‌کردند به دنبال غذا بروند، همه جزییاتی آشنا از حکایت وحشت‌انگیزی را به دست می‌دهند که در یرموک به وقوع پیوست»
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری است وقتی اعضای دستگاه اطلاعاتی بدنامش مطابق گزارش‌ها «ماهر عرر» را در سال ۲۰۰۳ به خواست دولت آمریکا با کابل‌های برق شلاق می‌زدند، مدت‌ها پیش از آنکه بهار عربی در سال ۲۰۱۱ دربگیرد؟ رئیس‌جمهور سوریه همدست مشتاقی بود در برنامه «نمایش فوق‌العاده» و سوریه را بدل به یکی از مقاصد مظنونین تحویلی در زمان دستگاه رئیس‌جمهوری بوش کرد. طبق اظهارات مامور سابق سازمان سیا رابرت بائر: «اگر می‌خواهید بازجویی جدی داشته باشید، زندانی را بفرستید به اردن. اما اگر می‌خواهید زندانیان شکنجه شوند، بفرستیدشان به سوریه.»
آیا اسد جنایتکار جنگی کمتری است زمانی که جهادی‌ها را به داخل سوریه و عراق قاچاق می‌کرد تا حملات انتحاری را نه علیه سربازان آمریکایی که علیه شهروندان عراقی صورت دهند؟ نوری‌المالکی [نخست‌وزیر عراق] در سال ۲۰۰۹ گفت: «نود درصد تروریست‌ها با ملیت‌های مختلف عربی از طریق سوریه به داخل خاک عراق راه پیدا کرده‌اند.» موفق‌الربیعی، مشاور امنیت ملی سابق عراق در سال ۲۰۱۵ گفته است: «من دو بار رفتم و با رئیس‌جمهور بشار اسد دیدار کردم و مدارک عینی را به اونشان دادم… که نیروهای امنیتی او دخیل هستند… در نقل و انتقال جهادی‌ها از سوریه به عراق».
آیا واقعا می‌خواهید به من بگویید تمام این‌ها «فیک‌نیوز» هستند؟ همه پروپگاند ساخته و پرداخته طرفداران شورشی‌ها و طرفداران کشورهای خلیج است؟ که هیچ‌کدام اتفاق نیفتاده؟ که هیچ‌کدام از صدها هزار شهروند قربانی یا میلیون‌ها پناهجوی سوری تقصیر اسد نیست؟ که هیچ‌کدام از شکنجه‌ها واقعی نبوده؟ یا آوارگان فلسطینی خودشان خودشان را قحطی داده‌اند؟ ماهر عرر همه را از خودش درآورده؟ غیاث مطر خودش خودش را کشته؟ واقعا؟
آیا این تکذیب جنایت لازم است؟ این تنها راهی است که بتوانید با سیاست خارجی متجاوزکارانه آمریکا و افراطی‌گرایی ملهم از عربستان سعودی و فرصت‌طلبی اسرائیلی مخالفت کنید؟ با شستن جنایات جنگی به خوبی ثبت‌شده‌ی اسد و اینکه تمام امدادرسانان انسانی را «القاعده» بنامید و تمام شهروندان قربانی با بمب‌ها و گلوله‌ها را «تروریست‌ها» خطاب کنید؟ با اینکه به ایران و روسیه حالی بدهید تا از این طریق به آمریکا و عربستان بیلاخی نشان داده باشید؟ این معنای امپریالیسم‌ستیزی احمق‌ها نیست؟
بگذارید شفاف بگویم، قبل از آنکه بیفتید به «پس چه ایسم» و روش‌های همیشگی‌تان یا تلاش کنید برچسب سازمان سیا و مامور صهیونیست‌ها و قطری‌ها به من بزنید: بله، گروه‌های شورشی سوری سهم خودشان را در ارتکاب قتل، ربودن و شکنجه دارند. من همیشه منتقد ثابت شورشیان بوده‌ام و احتیاج به هیچ درسی از جانب شما ندارم که نقش شرم‌آورشان را در بیشتر شدن و وسعت گرفتن خشونت و آشوب در سوریه یاد بگیرم.
اما این وسط چیزی وجود دارد: شما می‌توانید جرائم شورشیان و مداخله غرب در سوریه را محکوم کنید بدون اینکه برای کسی به نفرت‌انگیزی اسد توجیه بتراشید یا از او تمجید کنید. مثال معروف راه رفتن و همزمان آدامس جویدن را فراموش کرده‌اید؟ یا آن یکی مثال را که دشمن دشمن من دوست من نیست؟ رد کردن شورشیان و حامیانشان مستلزم این نیست که از اسد و حامیانش دفاع کنید. در مقایسه با داعش، رئیس‌جمهور سوریه ممکن است در نظر شما شرور کوچکتری باشد، اما همچنان یک شرور است.
و نگاه کنید، ما می‌توانیم سر اینکه منطقه پرواز ممنوع داشته باشیم یا نه مجادله کنیم (من موافق این طرح نبودم)، یا در مورد مسلح کردن شورشیان (من موافق نبودم)، حملات هوایی آمریکا (من موافق نبودم) یا تغییر رژیم در دمشق (من موافق نیستم). آنچه را نمی‌توانیم انجام دهیم و نباید انجام دهیم، بحث بر سر جنایات جنگی غیرقابل وصفی است که اسد علیه مردم خودش انجام داده است. آن‌چیزی که نمی‌توانیم درباره‌اش بحثی داشته باشیم چشم بستن بر ماهیت غیراخلاقی و خشونت‌بار رژیم اوست.
حقیقت این است که بشار اسد به هیچ جور ممکن یک ضدامپریالیست نیست، یک سکولار خط مقدم ضد جهادیسم هم نیست. او یک قتل‌عام‌گر است. ساده و صریح. در واقع، دیکتاتور سوریه از مدت‌ها پیش جایش را در معبد خونریزان بزرگ معاصر رزرو کرده است؛ در کنار هیتلر، استالین، مائو، پل پوت، هنری کیسینجر و جرج بوش. کمتر انسان زنده‌ای به خاطرم می‌رسد که بیشتر از اسد خون روی دستانش داشته باشد.
پس، چرا دفاع از او؟ چرا رو آوردن به تئوری‌های توطئه به نفع او؟ چرا کوچک شمردن تجاوزات و جنایات او؟ و آیا این چیزی بیشتر از یک دورویی حقیرانه نیست که شما پیوسته خواهان توقف خشونت غرب و دولت‌های خلیج [فارس] یا شورشیان هستید، و در عین حال خشونت‌های اسد را نادیده می‌گیرید و کوچک فرض می‌کنید؟
با احترام
مهدی
منبع: مقاله اینترسپت، ۱۹ آوریل ۲۰۱۸
https://goo.gl/kQWrhc
